Happy Turkey Day!

Afgelopen donderdag was het Thanksgiving, één van de belangrijkste feestdagen in Amerika. De meeste mensen zoeken hun familie op, waarna de mannen samen sport gaan kijken op tv terwijl de vrouwen een enorme kalkoen klaarmaken. In eerste instantie twijfelden we wat wij Nederlanders aan dit feest zouden doen. Maar in de supermarkt viel Vinnies oog op een geweldig koopje – geef 20 dollar uit aan boodschappen en je kalkoen kost maar 49 dollarcent per pond – dus al gauw lag er een flinke 7-ponder in de winkelwagen. Gelukkig maar, want de dag voor Thanksgiving kregen we mail van Obama waarin stond dat we beslist de tijd moesten nemen om deze belangrijke feestdag te vieren, sterker nog we mochten de dag voor Thanksgiving zomaar 3 uur vroeger naar huis dan normaal. Blijkbaar weet ook Obama dat de dag voor Thanksgiving de belangrijkste voorbereidingen voor de kalkoen beginnen. Deze moet namelijk 24 uur lang in een mix van water, zout en kruiden liggen, anders wordt hij droog. Om een lang verhaal kort te maken, het was een geweldig succes. De kalkoen smaakte heerlijk, natuurlijk met de traditionele zelfgemaakte cranberrysaus erbij en stoofpeertjes, aardappelpuree en boontjes. Er was zelfs nog een ijsje toe.

Terwijl ik dit schrijf, zit ik lekker van deNederlandse drop te smikkelen. Gisteren zijn we namelijk eindelijk de plaatselijke snoepwinkel binnengelopen die al een paar weken naar ons was aan het lonken. Wie schetst onze verbazing toen er daar een groter assortiment Nederlandse drop verkocht bleek te worden dan in de gemiddelde jamin. Dropveters, schoolkrijtjes, muntdrop, zoete drop, zoute drop, dubbelzoute drop, boerderijdrop en nog minstens 8 andere smaken en dan nog een stuk of 8 smaken suikervrije drop waar wij minder in geïnteresseerd waren. De uitbater was een Nederlander zei hij, al gaf hij gelijk maar toe geen Nederlands te spreken – alleen zijn grootouders en die van zijn vrouw waren rasechte Hollanders. Behalve dropjes verkopen kan deze meneer ook hele lekkere chocolade maken, ook al heel onamerikaans.
Nu weten we het zeker: Hamilton, Montana is the place to be! Hoewel het met zijn ~4000 inwoners beslist een dorp is -met de bijbehorende voordelen zoals vriendelijke mensen en weinig verkeer op straat- heeft het alle voorzieningen van een wereldstad. Zo zijn er minstens 4 grote supermarkten, een boekenwinkel, een christelijke boekenwinkel, fastfoodrestaurants, goeie hamburgerrestaurants, bars (met of zonder karaoke), een eigen brouwerij, een bioscoop, meubelwinkels (met meubels in de stijlen Lelijk, Zeer Lelijk, Afstotelijk, Niet Zo Lelijk Maar Belachelijk Duur), een dansschool, een theater, een werkkledingwinkel, een kookspullenwinkel en minstens 4 westernwinkels waar je cowboyspulletjes, indianendekens en kroonluchters (of peper-en-zoutstelletjes) gemaakt van hertengeweien kunt kopen.
Erg opvallend hier is ook het aantal kerken – minstens 20 verschillende, er is zelfs een vrijmetselaarstempel (iedereen die de nieuwste Dan Brown heeft gelezen weet dat daar weinig goeds van komt). Helaas verzamelen de meest extreme bidlippen uit de omgeving zich ook af en toe langs de hoofdstraat om iedereen duidelijk te maken dat abortus moord is, daarbij nemen ze ook een meneer in een rolstoel mee die het bord ‘Jesus heals and saves’ vast moet houden – geen idee waar Jezus hem van gered had, maar genezen was hij duidelijk niet. In het dorp zijn 2 parken, een waar regelmatig elanden voorkomen en een waar Ed en Willem bever wonen – nog niet gezien helaas. En dan zijn er natuurlijk nog de prachtig besneeuwde bergtoppen die je vanuit het hele dorp kunt zien...