De eerste file van het seizoen
Door: emmieenvinnie
Blijf op de hoogte en volg EmmieenVinnie
14 Mei 2012 | Verenigde Staten, Hamilton
Maar gelukkig is de nachtvorst nu vertrokken en stond niets ons meer in de weg om de paden en lanen van Montana weer eens te betreden. Afgelopen zondag stond de Pioneer Mountains scenic byway op het programma, een wondermooie route die zich een weg door het hooggebergte van de – u raadt het misschien al- Pioneer Mountains heenbaant. De hoogste bergpas lag op 2400m en de omringende bergtoppen waren ongeveer 3000m. Halverwege de heenrit stonden we nog even in de file, een ongewoon verschijnsel in Montana. Maar de koeien van Piet de Young moesten weer even een weilandje 5 mijl verder gezet worden. Dit leverde weer een klassiek Montana schouwspel op van cowboys, cowgirls en heel veel koeien en kalfjes.
De auto werd onder aan de pas gezet en de fietsjes waren uitstekend geprepareerd voor het hooggebergte (vertanding van 34-28 op het kleinste blad). De weg was nog afgesloten voor het autoverkeer (de forest service was druk bezig door pine beetles aangetaste bomen op te blazen met dynamiet) dus we hadden het rijk voor ons alleen. Met een klein koffiemolentje reden we op pure souplesse naar de top. Het eerste half uur reed Emmie virtueel in de bolletjestrui en zat ze flink te linkeballen in mijn achterwiel. De laatste honderd meter gaf ik er nog even een flinke snok aan en hing Emmie aan het elastiek. Daarna diep in de beugel hangend en op de grote molen werden er snelheden van rond de 65 km/uur geklokt (er lag nog aardig wat grind op de weg dus supersonische snelheden werden vermeden). De hongerklop en de man met de hamer werden vermeden door een riante lunch die genuttigd werd in een stralend voorjaarszonnetje. Helaas moesten we weer terug de vermaledijde berg op: op de pedalen staand was het de dood of de gladiolen en was het of we af en toe geparkeerd stonden. Puur op karakter werd de pas voor de tweede keer beklommen en hadden we ons het snot voor de ogen gereden. We hadden ons eens flink willen laten soigneren bij de Elkhorn hotsprings, maar aangezien ze gesloten waren zat een zogenaamde post-ride soak er niet in.
Op de terugweg was het een waar voorjaarsgeweld aan wildlife. De kraanvogels zijn al baltsend weer terug in het landschap en ook de antilopen trokken voor het eerst sinds de winter weer door de Big Hole Valley.
-
15 Mei 2012 - 03:26
Joris:
...daar kan de onvolprezen Mart Smeets nog een puntje aan zuigen! -
15 Mei 2012 - 05:22
Jocelien:
Emmie, ik vind dat je die bolletjestrui alsnog verdiend!!! Klasse! -
15 Mei 2012 - 07:39
Jan De Wit:
Nou, da's toevallig: ik dacht dit is een verhaal/verslag van de legendarische Theo Koomen.
Voordat we in augustus naar jullie komen moeten Riet en ik nog heel wat trainen...., vrees ik. -
15 Mei 2012 - 09:44
Mieke:
Jaja, maar ik zie toevallig wel dat de snackpack (met riante lunch, neem ik aan) op Emmies rug zit. Zo kan ik ook winnen! -
15 Mei 2012 - 09:58
Jocelien:
Dat zeg ik: Emmie heeft die bolletjes dubbel en dwars verdiend ;-) -
15 Mei 2012 - 15:07
Vinnie:
De legendarische Theo Koomen was natuurlijk ook een West-Fries. Ik zou zeggen dat een paar zondagmiddagjes door het Limburgs heuvelland een goede voorbereiding voor Jan & Riet zouden zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley