Happy New Ear!

Afgelopen zaterdag was het zover, onze eerste officiële toets voor het inburgeringsexamen, oftewel een feessie. Nou was ik recentelijk onder het mes geweest om de zwaar verkalkte onderdelen van mijn linkeroor te laten vervangen door een paar glimmende teflon® onderdelen, met als gevolg dat ik overging van huh…watzegggie????? naar jezus kunnen jullie je klep niet eens dichthouden (Sjiezus, kant joe sjut jor klep!, in het goed engels). Oftewel, de operatie was een groot succes en dat vroeg om een feestje. Nou, uitnodigingen gemaakt, inkopen gedaan en een flinke sloot pils in de cooler koudgezet. Ook de klassieke kebabballen en mojitos mochten natuurlijk niet ontbreken. De kebabballen hadden dit jaar iets meer voeten in de aarde dan normaal in Rotjeknor want er is in de wijde omgeving geen islamitische slagerij te bekennen, maar even een receptje van internet getrokken en met behulp van een paar kilo breikalfgehakt kwam het helemaal goed. Normaal gesproken beginnen de feestjes hier vrij vroeg, zijn ze snel voorbij en lopen er hele kinderscharen door het feestgedruis heen. Vandaar dat we, eigenwijs als Hollanders zijn, een kleine drempel hadden opgeworpen door het feest om een uurtje of acht te laten starten. Truuk gelukt, want er was maar één minderjarige (17) onder de ongeveer twintig gasten. Het feest was een groot succes, al misten we wel de hulp van Sander, Patrick, Rogier en Joost om ons van de laatste kebabballen te verlossen (we zijn ons al drie dagen door de overgebleven ballen heen aan het werken). Ook hoefde ik (helaas) niet in mijn boxershort mijn tanden te gaan poetsen om de laatste mensen het huis uit te krijgen. De zondag begon dus laat voor mij, uurtje of 12 (vooral ook een tactische zet want Emmie had tegen die tijd met behulp van onze beste vriend, de afwasmachine, al flink opgeruimd), en er moest nog even flink gehydrateerd worden voor ik weer volledig aanspreekbaar was. Het was dus duidelijk een dag voor recreatie met een zeer licht inspanningsprofiel, vogelen dus. Op naar de lokale “Lee Metcalf National Wildernis Refuge” alwaar we al snel begroet werden door vrolijk grazende bizons. Het was duidelijk lente geworden want vele mannelijke red-winged blackbirds zaten al nadrukkelijk naar het vrouwelijke schoon te lonken. Ook zagen we pijlstaarteenden, groen-gevleugelde talingen en flink wat Canadese ganzen. Het vogelsucces was compleet toen we een red-tailed hawk (lichte kleurvariant), verwant aan onze buizerd, voorbij zagen suizen en deze ook op de gevoelige plaat wisten vast te leggen. Helaas dit keer eens niet de bald eagle gezien en dus ook niet mooi kunnen vastleggen voor jullie dus dat houden jullie nog te goed.