Hiep hiep hoera!

En toen was het onze trouwdag en stonden we gezellig om kwart over drie ‘s ochtends (is dat eigenlijk al ochtend?) op om Vincent naar het vliegveld te brengen voor een reisje naar Afrika. En of dat niet al erg genoeg is, was Vincent ook nog eens niet op tijd terug voor mijn verjaardag. Maar ondanks dat hij de dag voor mijn verjaardag ‘toevallig’ de jungle in was getrokken en dus niet eens kon bellen was het toch een superleuke dag.

Mijn verjaardag begon eigenlijk al op 30 juni, want toen bezorgde de postbode een kadootje van Vincent (een kookboek... wat wil hij daarmee zeggen?). Net na middernacht kreeg ik een verjaardags-smsje van Jocelien en Roel, die daarmee definitief de recordhouders ‘op tijd feliciteren’ zijn geworden. Op het werk aangekomen bleek Blair de hele donderdagavond te hebben staan zwoegen op cupcakes, dus het verjaardagsgevoel begon al aardig op gang te komen. De hele dag door telefoontjes, berichtjes en mailtjes van over de hele wereld. Om zes uur stipt zaten we in de brouwerij aan de grote pilsners. Natuurlijk met een hamburger en frietjes on the side. Toen bleek dat ook Joe flink zijn best had gedaan want er kwam nog een verjaardagscake te voorschijn, dit keer zelfs met kaarsjes en een oorverdovend ‘happy birthday’. Om kwart over acht ging de brouwerij sluiten, dus toen maar door naar the banque, de kroeg met het lelijkste behang van Hamilton (en Hamilton staat al niet bekend om zijn goede smaak). Daar stond Rusty erop een cocktail voor mij te bestellen en aangezien je een gegeven paard niet in de bek mag kijken die heel dapper opgedronken (zoveel mogelijk mensen laten proeven en eerst het ijs laten smelten zodat de ergste alcoholsmaak eraf is helpt). Toen was het alweer bedtijd, want er moet natuurlijk wel gewoon (?) gewerkt worden op zaterdagochtend. Maar de verjaardagspret was nog niet voorbij want vandaag bracht Arwen tot twee keer toe een schitterende verjaardagsserenade ten gehore. Eén keer ook nog eens met dans… veel meer kun je je toch niet wensen lijkt me zo.