Spam, spam, spam & spam

Na twee dagen zomer reden we zo weer de Afrikaanse winter in. Vanuit Brazzaville (zuidelijk halfrond) was het een kleine 800 km omhoog, alwaar we een halve graad boven de evenaar tot stilstand kwamen (om precies te zijn N 00°54.080’ – E015°34.943’) in het plaatsje Libonga. Maar dit was nog niet ver genoeg weg van de beschaving, vanuit Libonga was het nog 8 km het oerwoud in naar ons basiskamp. Alle meegenomen apparatuur werd over de aanwezige dragers verdeeld en onder leiding van een lokale jager gingen we op weg. Na enkele meters waren we al compleet verzwolgen door het tropische regenwoud. De groene zee week door de vakkundig neerdalende machetteslagen en zo baanden we ons een weg door het oerwoud. Het oerwoud was een wonderbaarlijk gelaagde omgeving, van duizenden jaren oude bomen met een bladerdak van 60 meter hoog, tot wat lagere lagen en zo trapsgewijs tot aan de bodem waar op wij stonden. Soms open, met de dichte begroeing hoog boven in het bladerdak, maar vaak een soort van 3 – 4 meter hoge kamerplanten waar bij je je in een groen doolhof waande.

Het basiskamp was voor onze aankomst al volledig ingericht. Tenten om in te slapen, sanitair en het lab gemaakt van de overvloedig aanwezig zijnde takken, twijgen, bladeren en boompjes en voorzien van licht en stroom dmv een generator. Dit alles was opgezet door plaatselijke helpers onder begeleiding van Ken die zich al tientallen jaren inzet voor het behoud van het oerwoud en het beschermen van het aanwezige wildlife.

De dagen verliepen volgens vaste patronen met het uitzetten van de vallen, lange tochten in het oerwoud, de “oogst” verwerken, decontamineren van de uitwendige mensch in het nabijgelegen riviertje en decontamineren van de inwendige mensch met G-T’s en bier (wie zegt daar dat lauw bier niet lekker is). Over de inwendige mensch gesproken, we werden goed verzorgd en gevoederd op vaste tijden. ‘s Ochtends spaghetti met spam (ook wel smac genoemd in Nederland een soortemet ingeblikte varkensonderdelen die niet voor normale consumptie geschikt zijn), ‘s middags rijst met spam en ‘s avonds weer rijst met spam. Het enige wat nog ontbrak was een koor van Noormannen: spam, spam spam & spam.

Dat het winter was was goed te merken, ingesteld op een weldadige 30 graden had ik alleen een slaapzak liner meegenomen en ik werd dus ’s nachts rillend van de kou wakker omdat het kwik tot 16°C was gedaald (om het even in perspectief te plaatsen toen ik terug kwam in Montana was het -20°C), dat verwacht je niet op de evenaar.

Waar het oerwoud overdag vrij rustig is, komt het ’s nachts tot leven. Een enorme herrie van duizenden krekels, cicaden, boomhyraxen en wat al niet meer, of het niet wat minder kan er willen ook nog mensen slapen. De fauna was vnl van het zespotige soort, inclusief zweetbijen. De zweetbijen hadden het zoals de naam al doet vermoeden op zweet gemunt, daarnaast waren ze ook niet vies van menselijke excrementen. Dit betekende dat een bezoek aan het sanitair een nogal precaire aangelegenheid was, waarbij je moest opletten dat je bij het omhoogtrekken van je broek niet een paar ongewenste gasten meenam. Nou was dit natuurlijk precies wat mij overkwam, geluk bij een ongeluk waren mijn “kroonjuwelen” gespaard gebleven maar stak er een forse angel uit mijn dij. Onnodig om uit te leggen dat de bij daarna geen lang leven meer beschoren was.
Het andere wildlife werd door Heinz op een respectabele afstand gehouden. ‘Pssss….. Psss….Ebobo, Ebobo!’ (lingala voor gorilla), wij er zachtjes achteraansluipen om de gorilla ook te spotten, en Heinz niet gehinderd door enige wildlife kennis “HEY WHAT IS GOING ON?”, en weg was de gorilla. Er restte ons alleen nog verse sporen van gorilla’s, bushvarkens en olifanten maar deze lieten zich wijselijk niet meer zien. Na ruim 2 weken was het weer tijd om naar Brazzaville te gaan alwaar we ontvangen werden door de Amerikaanse ambassade met een officiële receptie met een aantal Congolese ministers en aanverwanten. Daarna nog een expat feessie meegemaakt waardoor ik de dag daarna een beetje wollig weer op het lab stond.

Een weekkie in Montana geweest om even flink te poederskieen met Emmie, spullen gewassen en weer ingepakt en op weg naar het volgende avontuur in Melbourne. Eens kijken of daar ook spam op het menu staat.