Pa Niek in het wilde westen

Na 2,5 week werd het door de toenemende stroom van familie-gerelateerde spam op deze site duidelijk dat het thuisfront zat te wachten op een teken van leven van Niek. Alhoewel, spam, het is goed om te lezen dat de tuin in Niek’s afwezigheid gewoon door groeit en bloeit, en dat Brainsie er nog steeds een rommeltje van maakt bij begravenissen. Na 10 jaar afwezigheid zette Niek dus weer eens voet op Amerikaanse bodem. Waar zijn avonturen in 2000 zich afspeelden aan de oostkust (Philadelphia, New York, Washington & Baltimore) was nu het wilde westen aan de beurt (Montana, Idaho & Wyoming).

De eerste weken verliepen eigenlijk volgens een succes verzekerd patroon. Grote steaks op de BBQ, bier in de plaatselijke brouwerijen en genieten van de overweldigende natuur van Montana.
Niek had al snel vrienden gemaakt op het plaatselijke kerkhof, waar de grafdelver het register van het kerkhof liet zien. Er lagen geen Munsters op de akker, en dat willen we voorlopig zo houden ook. De taalbarriere bleek met een gulle lach (en goedgevulde portemonnee) geen onoverkomelijk bezwaar, en Niek werd al snel een graag geziene gast die de locale economie stimuleerde. Vooral de plaatselijke horeca en het postkantoor hebben een flinke financiele injectie gekregen.

We hebben allerlei vervoersmiddelen gebruikt om Montana vanuit verschillende perspectieven te bekijken. De rondvlucht over de Bitterroot Valley met een cessna 172 was een van de hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk). Daarnaast rijdt Niek met een voor een zacht prijsje op de kop getikte racefiets (voor de liefhebbers: een echte Schwinn) stad en land af om zoveel mogelijk van de omgeving te zien.

Voor het betere natuurvorsgebeuren daalden we af richting Yellowstone. Yellowstone werd in 1872 uitgeroepen tot ‘s werelds eerste natuurgebied om dit uitzonderlijk mooie gebied te beschermen. Deze beschermde status is niet voor niets want het was wederom een spektakel van wildlife: bizons, antilopen, zwarte beren, eland, edelherten, wolf, coyote’s en nog wat klein grut. Het weer was aanzienlijk verbeterd in vergelijking met onze trip samen met Arnold en Eline, wat het bivakkeren op onze primitieve kampeerplek wel zo aangenaam maakte. ‘s Avonds werd het kampvuur hoog opgestookt, volgens Niek hadden wij het mooiste kampvuur (rookloos)van de hele camping, die vanaf een uur of vier ‘s middags in een blauwe deken van rook gehuld was. Op de laatste dag in Yellowstone hadden we nog een close encounter met een grizzly (Ursus arctos) die doodgemoedereerd voor onze auto overstak op enkele meters afstand. Dat er met deze jongens niet te spotten valt, blijkt uit het feit dat enkele dagen voordat wij in Yellowstone aankwamen er iemand door een Grizzly is aangevallen en het verhaal niet kon navertellen (http://www.examiner.com/x-53313-Bear-Attack-Examiner~y2010m6d18-Grizzly-kills-man-near-Yellowstone-Park). Dit werpt ook een bijzonder licht op de bijgevoegde foto, alwaar een drieste Amerikaan het nodig vindt om op luttele meters afstand van de grizzly buiten de auto te gaan staan alsof hij in Ouwehands Dierenpark was, rare jongens die Amerikanen.
Voor de terugtocht vanuit Yellowstone had ik mijn oog laten vallen op een route langs het “Red Rock Wildlife Refuge”, gelegen naast het Yellowstone park trekt dit jaarlijks ~10,000 bezoekers vergeleken met de 3,000,000 bezoekers van Yellowstone. De route liep over een 100 km lange onverharde weg langs verlaten dorpjes, begraafplaatsen en weidse landschappen (in de volksmond heet Montana dan ook big sky country). Het Red Rock Wildlife Refuge huisvestte verschillende mooie vogelsoorten zoals de trompetterzwanen, witte pelikanen, grutto’s en de mountain bluebirds.

Helaas is de laatste week voor Niek alweer aangebroken, maar we zijn vol vetrouwen dat we hem hier wel vaker zullen zien.