Niek, de Amerika-deskundige van West-Friesland

De fascinatie van Niek voor Amerika begint zo langzamerhand Maarten van Rossem-achtige properties aan te nemen. Het onderwerp van zijn studie reizen is natuurlijk Montana, alwaar de schrijver van dit stukje resideert. Alweer het derde jaar op rij kwam Niek de locale economie van Hamilton stimuleren. Zijn fiets stond volledig geprepareerd voor het betere randonneur werk op hem te wachten.
Al cruisend door Big Sky Country werd het ene na het andere hoogtepunt afgewerkt. Van het coachen van Vincent tijdens de triathlon (waar hij zijn ruime ervaring in het triathlon gebeuren, opgedaan in 1986 & 1987, kwijt kon), tot het coachen van Vincent tijdens het jaarlijkse brouwerijfeest. Na alle dagelijkse beslommeringen was de veranda dé plek om na te praten onder het genot van een glaeske.
Ook deze trip zat weer vol met hoogtepunten. Al s een ware Montanees liet Niek zich afdrijven op de Bitterroot River, ondertussen zijn vliegvislijn uitwerpend. Het uitzicht op de rivier maakte het gebrek aan vis meer dan goed. Waarbij de vorige tochten in Montana zich richten op Yellowstone was het nu de beurt aan Glacier National Park. De auto opgetuigd met een roofrack om alle “gear” mee te kunnen nemen werd het eerste basiskamp opgezet aan Flathead Lake. Hier werdt de morgen begonnen met een frisse duik, en daarna snel door naar Glacier. Toerend over de “Going-to-the-sun road” werd er al snel de eerste (en laatste) beer gespot. Ditmaal de tent opgezet bij St Mary Lake alwaar de wilde Monarda welig tierde. Door naar Two Medicine Lake, een idyllische plek die in het “blackfeet” indianen reservaat ligt en voor deze stam heilige grond is, waar Niek liet zin dat hij nog met de jongsten(euhhh jong van geest dan wel te verstaan) mee bergop kon en waar het zwemwater nog een heel stuk kouder was.
Op de terugweg verruilden we de Bergen voor de uitgestrekte prairie en stopten we alleen om te ravitailleren in de plaatselijke diner, waar we ons te goed deden aan de locale specialiteit: een broodje prime-rib met cole-slaw. Deze maaltijd werd afgesloten met een “regular” huckleberry ijsje met het formaat van een flinke ijskap; gelukkig kan Niek met weinig toe.
Daarna was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen, maar niet nadat hij een flinke voorrraad bonbons voor het thuisfront had opgekocht. Volgend jaar meer…