Brand in de Bitterroot

Het uitbreken van bosbranden is in dit gedeelte van Amerika een jaarlijks terugkerend fenomeen. Sterker nog: de bosbranden zijn een integraal onderdeel van de ecologie van dit gebied waar plantensoorten er in meer en mindere mate op aangepast zijn. Een voorbeeld hiervan is de ponderosa pine (dennenboom) die gedeeltelijk vuurresistent is en waarvan de zaadjes in de dennenappels (in Limburg ook wel bekend als enorme eikels) zijn afgeschermd met een laagje hars. In het geval van een bosbrand doet de hitte de hars smelten en komen de zaadjes vrij. Ook zorgen bosbranden voor het vrijkomen van nutriënten en zorgen daarbij voor de verjonging en instandhouding van gezonde bossen.

Bosbranden vormen in dit gebied een onderdeel van het collectieve geheugen, zoals in NL de watersnoodramp. Dit jaar was er de 100ste herdenking van de “great fire”, een bosbrand die zich over drie staten had verspreid met vele honderden doden tot gevolg. Meer recent zijn het de 2001 branden in Sula en Blodgett canyon die tot de verbeelding spreken. De impact van deze bosbranden op het landschap is zelfs na 10 jaar nog duidelijk te zien. Veel verbrandde boomstronken met daartussen veel nieuw opkomende dennenbomen.

Dit jaar is het eigenlijk vrij rustig geweest met de bosbranden. Door de relatief lage temperatuur en de meer dan gemiddelde neerslag liggen de bossen er niet al te droog bij. Met de onweersbui van afgelopen donderdagavond is daar met een klap een einde aan gekomen. We stonden in de achtertuin naar het natuurgeweld te kijken met veel donder en bliksem. Op de berghelling grenzend aan het dorp zagen we plotseling een boom vlam vatten. Dit bleek het begin van een grote bosbrand die het dorp nu al 4 dagen in zijn greep houdt.

Het gebied waar de brand is uitgebroken grenst direct aan het dorp en 70 woningen op de berghelling waar de brand woedt zijn geëvacueerd. Zo ook het huis van onze baas, die donderdagnacht een nieuw heenkomen moest zoeken voor zijn kinderen, vogels, honden en paarden. Vanaf vrijdag is de brandweer met man en macht in de weer om het vuur onder controle te krijgen en de huizen te redden. Er vliegen continu drie helikopters heen en weer waar een flinke zak met water onder hangt, maar het effect hiervan op de brand doet vooral aan het spreekwoord ‘een druppel op een gloeiende plaat’ denken. Ook werd er een blusvliegtuig ingezet dat een (rode) brandvertragende vloeistof boven de brand loost. Voor dit blusvliegtuig vliegt continu een klein gidsvliegtuigje uit. Al met al levert dit natuurlijk zeer spectaculaire beelden op die wij ons trouwe lezerspubliek niet wilden onthouden. Dus zijn we als echte ramptoeristen elke paar uur op zoek gegaan naar de beste plek en de beste visuele hulpmiddelen om de brand te volgen. Vincent zette zelfs het huwelijksgeluk flink onder spanning door onaangekondigd en zonder medeneming van zijn telefoon de stand van zaken op te gaan nemen terwijl vrouwlief allang het eten klaar had. (Wat vrouwlief vandaag dan weer een netjes gestofzuigd en gedweild huis opleverde, dus al met al zo’n slechte deal nog niet.) Vandaag is Moeder Natuur de Bitterroot gunstig gezind en is het al de hele dag druilerig weer. Door de laaghangende bewolking is het niet goed te zien maar het lijkt erop dat de brand bijna uit is. Iedereen mag inmiddels weer naar huis. Maar goed ook, want de baas had in de evacuatiehaast de vissen en de schildpad thuis achter moeten laten.